Dag 8: de klassieker (heuveletappe): Grand Halleux – Valkenburg (125km, 1500 hoogtemeters)

De laatste loodjes
Vandaag mochten we zelfs iets uitslapen want er staat slechts een korte etappe op het programma. Later bleek dat de etappe toch iets langer duurde dan gedacht. Voor de start werd een groepsfoto van alle teams bij elkaar gemaakt en het leuke hiervan was dat daardoor de teams vrijwel allemaal tegelijkertijd vertrokken waardoor, zeker de 1e 60 kilometer, bovenop iedere beklimming iedere renner met luid gejuich door de andere renners werd verwelkomt.

De Tour for Life organisatie bleek wederom een loodzware route te hebben gevonden. Naast bekende beklimmingen uit Luik – Bastenaken – Luik zoals de col de Wanne en col de la Redoute zaten er nog diverse andere gluiperige en steile bergjes in. We hadden niet gedacht dat deze etappe zo zwaar zou zijn. Sterker nog, achteraf bleek dit de etappe te zijn met de laagste gemiddelde snelheid. In totaal werden er bijna 2200 hoogtemeters bedwongen, waarmee Gijs er weer 700 meter naast zat met zijn schatting. Bovenop de steilste en bekendste berg van de dag, La Redoute, bleek dat de Cylco’s de 1e 5 renners van het gehele Tour for Life veld waren. Zelfs op de 8e dag zit de moraal er nog goed in! De laatste 60 kilometer brak langzaamaan het zonnetje door waarmee de stemming alleen maar nog beter werd. Björn bleek tijdens deze etappe te beschikken over een 3e adem en klom wonderbaarlijk fris naar boven.

Aan de rand van Valkenburg werden alle teams verzameld waarna onder politiebegeleiding gezamenlijk de laatste kilometers werden afgelegd. De ontvangst bleek overweldigend te zijn. Honderden mensen stonden ons op te wachten en op de klanken van het Cyclo lijflied (goed geregeld Miranda!) werd er nog een extra ereronde gereden door alle renners. Leontien van Moorsel bleek zelfs aanwezig te zijn om alle renners, en de dames in het bijzonder, te feliciteren met een geweldige prestatie. Ook werd de eindstand van al het opgehaalde geld bekendgemaakt: ruim €265.000, waarmee 60.000 kinderen geholpen kunnen worden door Artsen zonder Grenzen!

Na 1300 kilometer, bijna 19.000 hoogtemeters, vele regenbuien, storm en temperaturen van 35 graden tot 11 graden concluderen alle Cyclo’s hetzelfde: dit was een geweldige, unieke en onvergetelijke ervaring!

Onze dank gaat uit naar allen die ons geholpen hebben dit mogelijk te maken: donateurs, sponsors, de Tour for Life organisatie en alle vrijwilligers. In het bijzonder willen de Cyclo renners Miranda en Michelle bedanken voor de fantastische verzorging onderweg en Cita en Annelies voor het beschikbaar stellen van de camper en alle hulp die zij de Cyclo’s hebben geboden.

Dag 7 Luxemburg, de heuveletappe: Metz – Grand Halleux (200km, 1000 hoogtemeters)

Parkeerstand en het Cyclo lijflied
Bij het ochtendgloren van alweer de 7e dag waren de Cyclo’s goed gestemd want het einde begint in zicht te komen en er is eindelijk droog weer voorspeld. Na het verlaten van Metz begon de Cyclo trein weer te denderen en in de inmiddels berucht geworden waaiervorm werd het ene na het andere team voorbijgestoven. Wouter die normaal veel kopwerk voor zijn rekening neemt doet het ietsje rustiger aan. Hij is niet geheel fit uit bed gekomen en spaart zijn energie voor deze langste etappe van de tour.

Na een kilometer of 80 werd het centrum van de stad Luxemburg via middeleeuwse ‘kinderkop’straatjes gepasseerd. Wat een schitterende stad! Na letterlijk weer wakkergeschut te zijn werd de route vervolgt via prachtige geasfalteerde wegen vrijwel geen auto’s op te bekennen waren. De route is wederom schitterend uitgepijld door de organisatie van Tour for Life met mooie valleien, kronkelende riviertjes en overal bos en….regen. Gelukkig bleef het vandaag beperkt tot 1 fikse bui.

Dat de kilometers zich langzaam beginnen te wreken bleek wel tijdens deze etappe. Jaap Ronald, Björn en Pim kwamen de laatste 50 kilometer de man met de hamer behoorlijk tegen en tijdens de vele beklimmingen ging de ‘parkeerstand’ er behoorlijk op. Nietemin bleef de stemming opperbest zeker gezien het vooruitzicht dat ons een heerlijke barbecue en feestavond stond te wachten. Moe maar voldoen rolden de Cylco’s, wederom als een van de 1e teams, na 200 kilometer het Tour for Life kamp binnen.

Een van de hoogtepunten van deze dag vond plaats tijdens de bonte avond. De cyclo’s hadden als act een variant op de petje op-petje af quiz uit Holland Sport voorbereid met daarin allerlei, vooral hilarische, vragen over gebeurtenissen die tijdens deze Tour for Life hebben plaatsgevonden. Helaas bleek het team van de Fausto Coppi´s hetzelfde te hebben bedacht, zij het minder leuk natuurlijk. Het ging ons iets te ver om de zaal tweemaal hetzelfde voor te schotelen dus spontaan bedachten de Cylco´s iets nieuws. Kort werd een dansje ingestudeerd op het lijflied van de Cyclo´s (het nummer Ritmo de la noche) wat langzaamaan fameus begint te worden in het Tour for Life kamp. Jaap Ronald nam de microfoon ter hand en legde de zaal 1 quizvraag voor: hoeveel extra hoogtemeters hebben de teams afgelegd ten opzichte van het routeboek? A. 2000 hoogtemeters B. 3000 hoogtemeters. Na het horen van het goede antwoord, B. 3000 hoogtemeters, steeg een enorm gejuich op, waarbij de hoofdorganisator Gijs Bruinsma uit schaamte diep wegdook onder de bar. Het Cyclo lijflied werd ingezet en werkelijk het hele Tour for Life kamp zong en danste mee. De Cyclo’s hebben niet alleen op de fiets een goede indruk achtergelaten! Met de ritmische klanken van ons lijflied in het hoofd werd tegen de klok van 12 voor de laatste maal het tentje en de slaapzak opgezocht. Morgen de laatste dag, heerlijk!

Dag 6. De Groene Etappe (vlakke etappe): Xonrupt/Longemer – Metz (185km, 800 hoogtemeters)

Lekke banden
Wat zullen we hier nou over zeggen? Harde regenbuien, zware windstoten en veel lekke banden domineerden deze dag. Normaal gesproken rijden wij (Miranda & Michelle) als volgauto voor de Cyclo’s uit naar de checkpunten, maar dat was vandaag niet mogelijk. Na onze eerste inhaalpoging ging de telefoon al snel en moesten we direct terug om de fietspomp te brengen. Vanwege het slechte weer en de kans op nog meer lekke banden werd ons vriendelijk doch dringend verzocht de rest van de etappe de achterwerken van onze Cyclo’s van dichtbij te bekijken. Het was de moeite van het kijken waard!

De dag begon al goed: Nog voor de start moest de fietspomp er aan te pas komen. We vertrokken dus met een flinke vertraging. Wij zijn snel de supermarkt ingedoken voor de dagelijkse boodschapjes (stokbrood met ham, chocoladecakejes, chips, soepjes en noem maar op). Daarna begon voor ons de inhaalrace om voor de Cyclo’s op het eerste checkpunt aan te komen. Het zonnetje begon lekker te schijnen, dus we hadden er zin in! Al gauw bereikten wij de ploeg en snelden er voorbij. Helaas werden we teruggeroepen, omdat de eerste lekke band een feit was. Deze stop in de stromende regen werd door de Cyclo’s meteen benut om de inwendige mens te versterken. Om 11 uur ’s ochtends werd vooral onze barbecue chips zeer gewaardeerd!
De volgende stop was bij het eerste checkpunt, maar door een misverstand was dit checkpunt al weg. Daar gingen de lekkere muesli- en krentenbollen, bananen, appels en energierepen. Na een telefoontje met de organisatie kwam de bus ons alsnog bevoorraden.
Bij checkpunt 2 werden alle renners onder veel gejuich binnengehaald. Deze stop werd voornamelijk benut om droge kleren aan te trekken en al snel vervolgden de Cyclo’s hun tocht. We waren nog niet vertrokken of een heftige wolkbreuk barstte boven ons los: weg droge kleren!
Er restte de Cyclo’s niets anders dan door te blijven trappen door weer en wind. In totaal is er 6 keer lek gereden, alleen Jaap-Ronald bleef gespaard. (Misschien door de noodgedwongen stop van gisteren??) Al met al een erg regenachtige, maar vooral lange dag. Om half 5 was de hele ploeg aangekomen op de camping in Metz.
Vanwege Miranda’s verjaardag hebben we nog een lekker gebakje gegeten en daarna was het tijd om aan te schuiven bij het diner. Zoals altijd weer een voortreffelijke maaltijd: soep met balletjes, pasta met stroganoffsaus, een lekkere gehaktbal, tomatensalade en een overheerlijk flensje met ananas toe.
Na de dagelijkse briefing om 20.00 uur en de latere teambespreking was deze dag ten einde.

We zijn trots op onze Cyclo’s!
Miranda en Michelle

Dag 5. De ronde toppen (Vogezen): Belfort – Xonrupt/Longemer-Gerardmer: 140km (2300hm)

It´s a rainy day in de Vogezen
Nat, koud en winderig: de rode draad van de 5e dag. Vandaag stonden de Vogezen op het programma waarbij gekozen kon worden voor de kleine, makkelijkere etappe van 95km of de grotere met de extra col Ballon d’Alsace van 140km. En natuurlijk kozen de Cyclo’s als echte mannen voor de grote ronde waarbij ze vergezeld werden door 2 bikkelvrouwen van het team Spartaanse vrouwen. Slecht 20% van het hele deelnemersveld koos voor deze optie dus dat wil wat zeggen! Na een korte aanloop van 15 kilometer doemde de 1e berg van de dag op. Geteisterd door regen en wind werd deze col van 10 kilometer bedwongen waarbij Jaap Ronald met een van pijn vertrokken gezicht de top opkwam. Hij bleek behoorlijk veel last te hebben van zijn rechter knie en was helaas na de kleinere col de Hunsrück helaas gedwongen af te stappen. Alle vertrouwen dat hij er morgen weer bij is. Na de beklimming volgde een ijskoude afdaling. Gelukkig konden de Cyclo’s zich weer opwarmen op de col de Hunsrück. Na deze afdaling volgde een heerlijke verfrissing omdat Miranda en Michelle weer klaar stonden met broodjes, drankjes, koffie, soep. Geweldig hoe deze 2 meiden alles weer tip top verzorgen.

Het weer bleek heftiger en heftiger te worden en toen de renners aan de hoogste berg van de dag wilden beginnen, de Grand Ballon, kwam net op dat moment de hele volgkaravaan het dal inrijden. Het bleek te stormen bovenop de col en de organisatie was gedwongen om deze col uit het routeboek te schrappen. Een zeer verstandige beslissing bleek achteraf.

Na 3 lekke banden en opnieuw een flinke col bleek de pijp toch behoorlijk leeg te zijn. Desondanks besloten de Cyclo’s in tegenstelling tot alle andere teams een extra lusje te doen met wederom een kleine col waarmee het totaal aantal hoogtemeters boven de 2000 meter uitkwam. En dat op een etappe van ‘slechts’ 100km. Wouter en Pim besloten zelfs nog een extra 5 kilometer te klimmen en zodoende de Col de la Slucht op hun palmares te kunnen schrijven. Een tikkeltje overmoedig want beide mannen kregen een kleine hongerklop wat uiteraard weer vakkundig werd opgelost door de verzorging van de Cyclo dames.

Al met al bleek deze relatief korte etappe een behoorlijke aanslag op de benen. Met name de kou, het was soms maar net 10 graden, in combinatie met een harde wind bleek hier de boosdoener. Morgen een vlakke etappe met waarschijnlijk weer veel regen en wind. Echter geen probleem voor de Cyclo’s want waaierrijden is een van hun specialiteiten.

De Cyclo’s !

Dag 4 Saint Laurent en Grandvaux- Belfort (185 km- 2000 hm)

Cyclo´s aan kop!

De dag van vandaag is kort samen te vatten: veel regen, koude, een hoog tempo en oh ja wij zijn alweer over de helft. Vanaf de start was het een erg mooie tocht door het heuvelachtige landschap van de Jura. Veel mooie stukken waar we als team heel goed konden rouleren. Daardoor konden we makkelijk een tempo rijden wat voor iedereen te volgen was. Op de meerdere klimmetjes reden we een strak tempo omhoog en in de afdalingen namen we wat extra voorzichtigheid in acht nemen vanwege de regen en gladde wegen. Uiteindelijk leidde dit goede teamwork tot een lange inhaalrace naar de kop. Nadat we al vrij snel alle teams hadden ingehaald was de sfeer opperbest ondanks de slechte weersomstandigheden.

Na verloop van tijd werd het toch wel een zware tocht vanwege de vele kilometers en het weer. Daardoor werd besloten om een extra stop in te lassen die helaas gevolgd werd door een hele koude en zeer natte lange afdaling richting de laatste klim van de dag. Deze viel alleszins mee na de lange klimmen in de Alpen. Op deze klim werd het gas nog eens behoorlijk opengetrokken wat leidde tot een race naar de top met de snelle jongens van de Coppi´s. Na dit mooie sluitstuk in het Jura massief werd vervolgens gedaald richting Belfort. De laatste 40 kilometer waren helaas niet meer mooi door de stinkende stad van Montbeliard tussen al het drukke verkeer. Uiteindelijk waren we dan ook allemaal heel blij dat we deze natte en koude dag konden afsluiten onder een heerlijke warme douche. Waarschijnlijk het hoogtepunt van wederom een lange dag met 8 uur fietsen en een kleine 2000 hoogtemeters.

Tour for Life dag 3 Panoramarit Aix-Les-Bains – Saint Laurent en Grantvaux (150 km, 2000 hoogtemeters)

Vandaag zijn we begonnen met een lichte vertraging door een klein technisch mankement waarna we over een ‘vlakke’ weg langs het Lac du Bourget reden.
Als snel volgden de eerste cols met 20 min oponthoud door graafwerkzaamheden.  Dit zorgde ervoor dat we met enkele andere teams konden bijpraten over de rest van de
etappe.  De zon was wederom erg fel en zorgde ervoor dat de temperatuur snel opliep. Helaas zijn we paar keer verkeerd gefietst doordat de route op de GPS in groen was aangegeven en door kleurenblindheid van een van de niet nader bij naam te noemen teamleden niet van de overige wegen te onderscheiden was.  Bij de fourageplaats voor de Col de Faucille hebben we ons tegoed gedaan aan de zoveelste muslireep en zijn we schaarsgekleed de berg op gesneld.  965 hoogtemeters later kwamen we moe en voldaan aan op de top, waar het weer inmiddels was omgeslagen en de eerste regendruppels ons verwelkomden.  Na weer een mooie dag gaan we nu maximaal koolhydraten eten. Helaas is het inmiddels wel gaan regenen…

Tour for Life dag 2 Le Bourg – d´Oisans – Aix-Les-Bains (165 km, 3500 hoogtemeters)

Het was een koude start toen we even na achten bij de camping in Bourg wegreden; dat gold ook voor onze spiertjes, want na 300 m begon de Alp d’Huez en dat was niet fijn..  maar we waren wel snel warm ;). Boven was het uitzicht schitterend, waar Didier al na 55 min van kon genieten! Daarna natuurlijk de geweldige afdaling naar Grenoble. In Grenoble was het even zoeken naar de revitaillering, maar we roken de muslirepen van grote afstand. Met een volle maag gingen we de volgende hele hete berg op, de Col de Porte. Hier hebben de volgmotoren geen ontvangst en de helikopter kon ons door de bomen niet spotten (vandaar dat dit geen bekende Tour de France etappe is). Na deze hete beproeving volgden nog twee kleinere Cols, waar we als eerste van alle teams arriveerden. Na weer een prachtige afdaling sloten we de etappe af via een vlakke route langs het meer van Bourget.

Dag 1 Koninginnerit: Pontechianale – Bourg d’Oisans (140km, 3100 hoogtemeters)

Wat een fantastische dag. Alles zat er in: dichte mist, zon, afzien, goeie benen, slechte benen, fantastische uitzichten, perfecte begeleiding en bananen.

De dag werd afgetrapt met de Col d’Agnello. Met angst en beven begonnen wij aan de 1e meters. Wij hadden deze col al op zaterdag met de auto verkent en gemiddeld 10% stijging over de laatste 9 kilometer met maxima van rond de 15% voelde op de fiets net even anders aan dan met de auto. Toch wisten 4 Cyclo’s deze col, met 2744 meter hoogte meteen het dak van de tour, redelijk gemakkelijk te bedwingen. Björn was slecht uit de veren gekomen met hoofdpijn en misselijkheid en betaalde de tol hiervoor. Na zijn maag geleegd te hebben in de afdaling wist hij zich wonderbaarlijk goed te herstellen. Bovenop de top stonden de teambegeleiders, Miranda en Michelle, klaar om de Cyclo’s snel van warme kleding en wat eten te voorzien en dat was hard nodig: het was op de top slechts 6 graden! De eerste paar kilometers werd er nog voorzichtig gereden omdat het wegdek en de remmen en velgen kletsnat van de mist waren. Na een paar kilometer afdalen brak het zonnetje door en konden alle remmen los waarbij Jaap Ronald en Pim ware snelheidsduivels bleken te zijn met topsnelheden van boven de 80 kilometer per uur.

In het dal wachtte het checkpoint waar alle renners zich moeten melden en waar sportrepen, bananen en sportdrank klaar lagen. De organisatie bleek perfect voor elkaar. Veel tijd om hiervan te genieten was er niet want de volgende berg van de dag, de Col d’Izoard lag op de renners te wachten. Mooi om te zien was dat het team behoorlijk aan elkaar gewaagd bleek te zijn want alle Cyclo’s kwamen binnen een tijdsbestek van 5 minuten over de top van 2360 meter hoogte. Deze col leek vooraf een stuk makkelijker dan de Agnello maar met een lengte van 14 kilometer en een hoogteverschil van dik 1000 meter was het verschil achteraf toch niet zo groot. Didier liet hier zien dat hij de verwachtingen als bergkoning nog wel eens waar kon maken en kwam als 1e boven.

Na een lange afdaling, waarbij het team in 2 groepen uiteen was geslagen wachtte het 2e checkpoint en verzorgingspunt van de dag. Na dit welverdiende intermezzo bleken de voorgaande 2 cols de benen van een aantal Cyclo’s behoorlijk te hebben aangetast behalve die van Wouter. Wat kan die man fietsen. De 3e col van de dag de Col de Lauteret (2055 meter) bleek een lastige kluif. Deze col is niet stijl maar wel lang (30 kilometer) en een behoorlijke tegenwind. Wouter nam hier zeker 50% van het kopwerk voor zijn rekening. De 1e 25 kilometers fietsen de Cyclo’s als een waar team in een waaier van 5 man wat prachtige plaatjes opleverde. Helaas moest Björn toch een klein beetje de tol betalen van de toch niet geheel frisse start en moest de laatste kilometers alleen afleggen. Respect voor deze man want veel anderen waren allang afgestapt.

Op de top van de Lauteret bleken Didier en Wouter zich nog zo goed te voelen dat ze besloten de optionele col du Galibier (8 kilometer extra met de top op 2660 meter) er nog ‘even’ aan te plakken. Overmoed of gewoon sterke mannen? We zullen het de komende dagen weten. Jaap Ronald, Björn en Pim hebben gezamenlijk de laatste 40 kilometer afgelegd en dat was een waar genot want alles ging omlaag. Na 5,5 uur netto fietstijd zat de 1e dag erop. Didier en Wouter kwamen slecht 45 minuten later binnen.

Al met al een fantastische 1e dag. Na een heerlijke maaltijd zullen de Cyclo’s ongetwijfeld moe maar voldoen hun tentje induiken om weer fris en fruitig aan de start te staan. En dat is nodig ook: want morgen wachten meer kilometers en net zo veel hoogtemeters als vandaag met als 1e col de l’Alpe d’Huez oftewel de oranje berg.

Bonne nuit et a demain!

Morgen vertrek Italie!

De laatste dingen in de bagage.. Morgen dan eindelijk het vertrek met de auto naar Italie. Dan gaat het allemaal beginnen: zaterdag nog een dag om te acclimatiseren en de fiets te poetsen en zaterdagavond is de eerste briefing en de ploegenpresentatie. En  zondagochtend het startschot voor meteen de Koninginnerit! We houden jullie op de hoogte!